Φιλανθρωπία ή κινηματική αλληλο-ϋποστήριξη;-του Γ.Περακάκη

4. Προάσπιση της εργασίας
Στόχος της τοπικής αυτοδιοίκησης θα πρέπει να είναι η εγκατάλειψη της αδιαφορίας για τις τοπικέςεργασιακές συνθήκες και η υποστήριξη εργατικών αγώνων και σωματείων που μάχονται ενάντιαστις απολύσεις, την ελαστικοποίηση της εργασίας, την ανασφάλιστη εργασία, την καταπάτησηεργασιακών δικαιωμάτων. Να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο, με προβολή και ενεργόυποστήριξη συγκεκριμένων αιτημάτων σε πανελλαδικό (άρα και τοπικό) επίπεδο, όπως επίδομαανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, για όλους τους ανέργους, ίσο με το βασικό μισθό, πλήρηιατροφαρμακευτική κάλυψη και ασφάλιση, επιδότηση για όλη την περίοδο της ανεργίας.Η ανατροπή πρέπει να ξεκινήσει από τον ίδιο τον Δήμο. Καμμιά πρόσληψη μέσω ΜΚΟ, κανέναςεργαζόμενος στην εφεδρεία, πλήρης απασχόληση για όλους τους εργαζομένους στο Δήμο.Αν και σήμερα οι δυνατότητες παρέμβασης του καλλικρατικού δήμου και δημιουργίας θέσεωνεργασίας είναι περιορισμένες, η ενίσχυση της απασχόλησης στην περιοχή πρέπει να αποτελέσεισοβαρό αντικείμενο μελέτης. Έτοιμες λύσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ξέρουμε όμως, τι δενπρέπει να γίνει. Δεν έχει κανένα νόημα η δημιουργία δήθεν γραφείων απασχόλησης, παρά μόνο τονπροσπορισμό εσόδων από τα κοινοτικά κονδύλια και μάλιστα με κανένα όφελος για τους δημότες.Δεν χρειαζόμαστε γραφεία διαχείρισης της ανεργίας, για την δήθεν προσέγγιση εργοδοτών καιυποψήφιων εργαζομένων (δηλαδή να βρω εργασία εγώ – αν βρω - και όχι ό άλλος). Νόημα έχειμόνο η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, που είναι δύσκολο μεν εγχείρημα στις εποχές τηςμνημονιακής λιτότητας και ύφεσης αλλά απολύτως απαραίτητο. Άλλη πηγή υποκρισίας είναι και οιδήθεν συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), που έχουν μοναδικό στόχο τη λεηλάτησηδημοσίων πόρων από τους ιδιώτες, για επενδύσεις που θα είχαν ασύλληπτα μεγαλύτερο όφελος, ανγίνονταν χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών αρπακτικών. Αξιοποίηση των τοπικών φυσικών πόρων,δημοτικές επιχειρήσεις ανακύκλωσης, ενίσχυση συνεταιριστικών σχημάτων για παραγωγή καιεμπορία αγαθών αλλά και υπηρεσιών, (όπως μεταφορές, τουρισμός), αξιοποίηση των κλειστώνμαγαζιών, θα μπορούσαν να ήταν μερικά από τα πεδία δράσης της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Γ. Χρειάζονται ρήξεις και όχι διαχείριση
Δεν μπορούμε να έχουμε ως όραμα μια Αυτοδιοίκηση συμβιβασμένη και υποτακτική αλλά έναΔήμο λαϊκών πολιτικών “θεσμών”, που με την πολιτική του αυτοτέλεια, με τις διεκδικήσεις και τααιτήματά του, με την άμεση συμμετοχή του λαού, θα αγωνίζεταιι, θα συνδιαμορφώνει πολιτικόπρόγραμμα αλλαγών και ρήξεων. Θα στηρίζει τη δημοκρατία, τα κοινωνικά δικαιώματα, τονδημόσιο πλούτο, τον κοινωνικό χαρακτήρα των δημόσιων αγαθών, την ποιότητα ζωής των δημοτώντου, τον ανθρώπινο χαρακτήρα των πόλεων. Δεν θα πουλάει υπηρεσίες στους πολίτες, αλλά θα τιςπαρέχει, επειδή είναι δικαίωμά τους και θα διατηρεί τον δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα τωνδημοτικών δραστηριοτήτων. Πρέπει να θεωρήσουμε την Αυτοδιοίκηση ως έναν χώρο παραγωγήςμαζικής πολιτικής δράσης, δημιουργίας κινήματος και αγώνων.Χρειάζεται να γίνει κατανοητό ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι μία δεκαετίαπριν. Πλέον, ακόμη και η παραμικρή τοπική διεκδίκηση προσκρούει στις επιταγές του μνημονίου,του «Καλλικράτη» και του Παρατηρητηρίου, ενώ η ίδια η οικονομική αφαίμαξη της αυτοδιοίκησηςπροετοιμάζει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών και την αύξηση των φόρωνστους δημότες.Οι δημοτικές αρχές επομένως, έχουν δύο επιλογές, αν θέλουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των«από κάτω» και να αποφύγουν τη συνήθη κριτική του «όλοι ίδιοι είναι»: ή θα στηριχτούν στιςκοινωνικές δυνάμεις που αγωνίζονται για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, της δημόσιαςπαιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, του περιβάλλοντος, του μαζικού αθλητισμού και τουπολιτισμού ή θα παγιδευτούν στο πλαίσιο της μνημονιακής νομιμότητας.Γι' αυτό, και χρειάζεται να συσπειρωθεί η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία σε μία αγωνιστικήκατεύθυνση. Επομένως, η συγκρότηση ενός ισχυρού κινήματος σε τοπικό επίπεδο αποτελείμονόδρομο για μια ριζοσπαστική δημοτική κίνηση, αν θέλει να έρθει σε ρήξη με τις μέχρι τώραπολιτικές και όχι απλά να τις διαχειριστεί.
                                                                                                                         
                                                                                                                              Γιάννης Περακάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου