ΕΚΔΗΛΩΣΗ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΚΤΑΝΑ

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Η ταξική ισορροπία δεν θα διαρκέσει για πολύ…

Ρεσάλτο Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 2015

Από την πρώτη στιγμή είχαμε διατυπώσει το ερώτημα:
«Αλήθεια από ποια αγωνιστικά, αριστερά μετερίζια, ήρθε ο Βαρουφάκης για να καπαρώσει προκαταβολικά και θορυβωδώς το υπουργείο Οικονομικών, διαλαλώντας από την πρώτη μέρα την προπαγάνδα του 4ου Ράιχ;».

Και την επισήμανση:

«Εδώ (στο ΣΥΡΙΖΑ) ισορροπούν ταξικά αντίθετες δυνάμεις. Εδώ υπάρχει μια «συναίνεση» ανάμεσα στις δυνάμεις του 4ου Ράιχ (σαν τον Βαρουφάκη και άλλους), με τις δυνάμεις εκείνες που εκφράζουν, έστω στρεβλά, τις εκρηκτικές ζυμώσεις και κινήσεις της ελληνικής κοινωνίας: Αριστερές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ…».

Αναλυτικά εδώ:

http://resaltomag.blogspot.gr/2015/01/blog-post_28.html

Η εικόνα σήμερα έχει γίνει πολύ καθαρή και ευδιάκριτη.

Το υπουργείο Οικονομικών και ιδιαίτερα ο Βαρουφάκης αποτελούν το Δούρειο Ίππο των μαφιόζων του χρήματος και της νεοταξικής πανουργίας και κακουργίας: Το Δούρειο Ίππο της συνέχισης των Μνημονίων με αναπαλαιωμένες μορφές…

Τα τελετουργικά σόου και οι θεατρικές παραστάσεις του Βαρουφάκη, όλη αυτή η αγοραία υστερία του επικοινωνιακού (εμπορικού) θεάματος δεν μπορεί να επικαλύψει και να αποκρύψει τα γεγονότα: Αυτά που θωρακίζουν και εξοπλίζουν τη μακάβρια αυτή νεοταξική εστία του υπουργείου Οικονομικών, την εστία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και των «αγορών»…

Να θυμίσουμε:

α). Επέλεξαν την ιδιωτική εταιρεία Lazard σε ρόλο συμβούλου του Υπουργείου Οικονομικών σε θέματα δημοσίου χρέους και δημοσιονομικής διαχείρισης.

Η ίδια εταιρεία είχε επιλεγεί, με αστρονομική αμοιβή και από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ υπό τον ΓΑΠ το 2010!!!

β). Άλλο «σοκ»: Η συνεργάτης του ΓΑΠ, μανιακή νεοφιλελεύθερη, η Έλενα Παναρίτη (πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ) μετακόμισε κι αυτή στους ειδικούς συνεργάτες του Βαρουφάκη!!! 

Το παιχνίδι των εκβιασμών και η λαϊκή παρέμβαση

aristerovima

Με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, τις περιοδείες των Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αμέσως μετά τις εκλογές και με το παιχνίδι εκβιασμού και πιέσεων που έχει στηθεί από πλευράς Ευρωζώνης, είναι απόλυτα φυσικό να επισκιάζονται πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και της συγκρότησης της κυβέρνησης που έχουν όμως σημασία τόσο για να κρίνει κανείς την τακτική της όσο και για το τι μέλλει γενέσθαι.

Το πρώτο που έχει σημασία είναι πως η επιθυμία του απλού κόσμου να τιμωρήσει αυτούς που σε πρώτο επίπεδο βλέπει ως υπεύθυνους για τα βάσανά του τα τελευταία 5 χρόνια, ΠΑΣΟΚ κυρίως, ΝΔ και τους συνεργάτες τους νίκησε την κινδυνολογία, σάρωσε την εκστρατεία φόβου, αντικομμουνισμού, τη δυσώδη ατμόσφαιρα των Βορίδηδων. Αυτή είναι η θετική παρακαταθήκη του εκλογικού αποτελέσματος. Είναι ένα βήμα που χρειάζεται να παγιωθεί και διευρυνθεί τούτη τη στιγμή που ασκούνται τεράστιοι εκβιασμοί στο λαό μας από τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης. Να μην επιτραπεί ένας μνημονιακός συμβιβασμός. Να δημιουργηθεί η λαϊκή βάση της ρήξης με όσα μας οδήγησαν στην εξαθλίωση.

Το δεύτερο είναι πως ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές λόγω της αγωνίας του λαϊκού κόσμου να πάρει μια ανάσα, να ανασυντάξει κάπως τη ζωή του που έχει διαλυθεί. Με το μόνο μέσο που του είχε απομείνει, την ψήφο, αφού τα κορυφαία συνδικάτα υποτάχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στις επιταγές κυβερνήσεων και τρόικας, αποστράφηκαν τον εργαζόμενο κόσμο και τα πάθη του και στρογγυλοκάθισαν ήσυχα στις καρέκλες που τους είχαν χαρίσει τα προηγούμενα κόμματα εξουσίας. Και αφού ο Σύριζα συντέλεσε στην άμβλυνση της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης που είχε εκφραστεί στα 2010-1012, μεταθέτοντας τη δημόσια ατζέντα σε μια ρηχή αντιμνημονιακή διαπάλη περί καλύτερου διαπραγματευτή με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή με τον “μερκελισμό”.

Γ. Βαρουφάκης: μνημονιακότερος των μνημονιακών;

Μερικές Παρατηρήσεις

Όταν η διαχειρίστρια του ΑΒ πρότεινε να αναρτηθεί ξανά ένα άρθρο του 2012 που εξετάζει τις θέσεις του Γ. Βαρουφάκη σχετικά με τον τρόπο ξεπεράσματος της κρίσης («Γ. Βαρουφάκης: Μνημονιακότερος των Μνημονιακών;») η πρώτη μου σκέψη ήταν να αρνηθώ, κυρίως επειδή οι καιροί απαιτούν να προχωρήσουμε παραπέρα τις αρχικές επεξεργασίες. Δεδομένης όμως της έλλειψης χρόνου αφενός και της (κατά τη γνώμη μου) ορθής βασικής θέσης του άρθρου αφετέρου, συμφώνησα στην αναδημοσίευσή του.

Η βασική θέση του άρθρου είναι ότι τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρώπης απασχολεί το πώς θα βαθύνουν οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης και ότι η κριτική που ασκεί ο Γ. Βαρουφάκης στα μνημονιακά μέτρα γίνονται από αυτή ακριβώς τη σκοπιά. [1] Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι από την υπάρχουσα ερμαφρόδιτη κατάσταση κερδίζει σημαντικά η Γερμανία, η οποία με μοχλό το ευρώ, όπως είναι αυτή τη στιγμή, γίνεται συν τω χρόνω η κυρίαρχη οικονομική και πολιτική δύναμη της Ευρώπης, πετυχαίνοντας όσα δεν κατάφερε με δύο παγκοσμίους πολέμους. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι οι άρχουσες τάξεις των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών έχουν αποδεχτεί αυτή την «ανορθόδοξη» λειτουργία του ευρώ υπέρ της Γερμανίας, προκειμένου να αποκομίσουν τα οφέλη από τη βίαιη αναπροσαρμογή προς τα κάτω του κόστους της εργατικής δύναμης που είναι η πάγια θέση αντιμετώπισης των κρίσεων που μοιραία γεννά ο «παραλογισμός» του μηχανισμού ευρώ.

Επομένως, διαμορφώνονται δύο, όχι κατανάγκην συγκρουόμενες, γραμμές στα πλαίσια της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ του μονοπωλιακού καπιταλισμού. (σχετικά βλ. και το άρθρο μου με τίτλο «Το Ευρώ ως μοχλός προώθησης της δημοσιονομικής, φορολογικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης μέσω της εισαγωγής κρίσεων στις επί μέρους οικονομίες της Ευρωζώνης»-- http://www.aristerovima.com/details.php?id=3545).

Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την τρέχουσα πολιτική του ποντάρει στη μία από τις δύο αυτές γραμμές και συγκεκριμένα στη γραμμή της «εκλογίκευσης» του ευρώ μέσω της παραπέρα εμβάθυνσης των διαδικασιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στους κύκλους που διακινούν τέτοιες απόψεις αναζητεί τους συμμάχους του και το κύριο επιχείρημά του είναι να υπογραμμίζει τον «παραλογισμό» της ακολουθούμενης πολιτικής από την άποψη του πραγματικού συμφέροντος της ενωμένης Ευρώπης.

Η Παναρίτη του Βαρουφάκη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ Ημεροδρόμος 11 Φεβρουαριου 2015

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις υπηρεσίες που μπορεί να χρειάζεται ο υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης  από την Έλενα Παναρίτη. Μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι οι ίδιες οι υπηρεσίες που πρόσφερε και στην κυβέρνηση - Παπανδρέου… Αξίζει λοιπόν τον κόπο να ανατρέξουμε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν για να τη (ξανα)θυμηθούμε. 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι δημοσίευμα από την εφημερίδα Ποντίκι (14/4/2011). Χωρίς άλλα σχόλια…

Η γυναίκα - αλεξίπτωτο

Η προσγείωση της Έλενας Πανα­ρίτη με… αλεξίπτωτο (του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των… αγορών) στο ελληνικό πολιτι­κό σκηνικό αντιμετωπίστηκε σαν μια ακόμη «καινοτόμος ιδιορρυθμία» του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αναζητά «μοντέρνες λύσεις» από τους… ειδικούς.

Όμως, οι ζυμώσεις που γίνονται (με διαρροές) το τελευταίο διάστημα για την ανάθεση του τομέα των αποκρα­τικοποιήσεων στην εν λόγω πολύπει­ρη κυρία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως έφτασε η ώρα που το «κομάντο» (του ΔΝΤ) θα αναλάβει δράση. Γι” αυτό άλλωστε… προσγειώθηκε.

Βίος και… πολιτεία

Μια και θα (μας) κάνει τη δουλειά, ας τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από το βιογραφικό της, όπως αυτό είναι διατυ­πωμένο στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ:

«Το συνολικό έργο της Έλενας Πανα­ρίτη αναγνωρίζεται διεθνώς σαν καλή πρακτική εφαρμογή «θεσμικών οικο­νομικών». Είναι ειδική στα ιδιοκτησια­κά δικαιώματα και στην αντίστοιχη δια­χείριση του δημόσιου τομέα. Τώρα είναι κοινωνικός επιχειρηματίας και επικεφα­λής του Panel Group, ένας ειδικός συμ­βουλευτικός όμιλος που επενδύει σε υποβαθμισμένες περιοχές και παρέχει συμβουλές για τη δημόσια στρατηγική πολιτική και τη μετατροπή και αξιοποί­ηση, της μη ρευστοποιήσιμης ακίνητης περιουσίας.

Στη σχολή Wharton του Πανεπιστημί­ου της Πενσυλβάνια και στο πλαίσιο της διερεύνησης της αγοράς της ακίνητης περιουσίας ασχολείται ιδιαιτέρως και διδάσκει χρηματοδότηση του οικιστι­κού τομέα. Επίσης έχει διδάξει και στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στο τμήμα Ανωτέρων Διεθνών Σπουδών (SAIS) και Insead.

Κατά την διάρκεια της εργασίας της στην Διεθνή Τράπεζα ως οικονομολό­γος, πρωτοστάτησε σε σειρά θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως τη μεταρρύθμι­ση Δημόσιου Τομέα και των ιδιοκτησια­κών δικαιωμάτων στο Περού, εργασία για την οποία της απενεμήθη η διάκριση της καλύτερης πρακτικής πρότασης και καινοτομίας.

Πετάει ο γάιδαρος;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ημεροδρόμος 11 Φεβρουαρίου 2015

Πετάει ο γάιδαρος; Ούτως ειπείν:

Τώρα που ο κύριος Τόμσεν δεν συναντιέται με τον Παπαδήμο και τον Βενιζέλο, αλλά συναντιέται με τον κ.Βαρουφάκη, έγινε «άλλος» Τόμσεν; Τώρα που ο Τόμσεν, αφού έκανε με τόση επιτυχία το «αγροτικό» του στην Ελλάδα, κατέλαβε αναβαθμισμένη θέση στα όργανα του ΔΝΤ, το ΔΝΤ έγινε «καλύτερο»;

Τώρα που το ΔΝΤ δεν συνεργάζεται με τον κ. Σαμαρά ή με τον κ. Παπανδρέου, αλλά λογίζεται ως θεσμικός εταίρος της κυβέρνησης Τσίπρα (ο οποίος στις προγραμματικές του δηλώσεις δεν ανέφερε ούτε μια φορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), έγινε «άλλο» ΔΝΤ; Έπαψε να είναι αυτός ο μισητός οργανισμός που έχει κατασπαράξει όσους λαούς έπεσαν στα νύχια του;

***

Τώρα που ο κ. Γκουρία δεν κάνει παρέα με τον κ.Στουρνάρα, αλλά θα κάνει παρέα με τον κ. Βαρουφάκη και τον κ. Δραγασάκη, είναι «άλλος» Γκουρία; Αυτός ο ΟΟΣΑ, για τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης στην ομιλία του στη Βουλή δήλωσε ότι «θα βάλουμε μπροστά βαθιές μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, ο Γενικός Γραμματέας του οποίου, ο κ. Άνχελ Γκουρία, έρχεται στην Αθήνα αύριο με στόχο να μας βοηθήσει – αυτός και ο Οργανισμός του – στον άρτιο σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων και τη διάφανη και αποτελεσματική παρακολούθηση της εφαρμογής τους», είναι «άλλος» ΟΟΣΑ από αυτόν που σχεδίασε το κανιβαλικό «Μεσοπρόθεσμο»;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που σχεδίασε και πρότεινε επί Χατζιδάκη και Άδωνη Γεωργιάδη την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακούς φοιτητές, την κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, την επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων (ειδικά στους τομείς ενέργειας, σιδηροδρόμων, περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών και ακινήτων), τηνκατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την πώληση φαρμάκων εκτός φαρμακείων κι άλλες 320 (!) παρεμβάσεις ξεθεμελίωσης των πάντων, τώρα που θα σχεδιάζει τις μεταρρυθμίσεις επί ΣΥΡΙΖΑ είναι «άλλος» ΟΟΣΑ;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που επί 65 χρόνια από την ίδρυση του αποτελεί ιμπεριαλιστικό οργανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου, και που από το 1996 (!) ζητάει τηνμείωση των κατωτάτων αμοιβών και την κατάργηση των περιορισμών στις απολύσεις, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές έγινε βραχίονας του προλεταριάτου και των εργαζομένων;

Γέφυρα σημαίνει 70% μνημόνιο;

Του Νίκου Μπογιόπουλου Ημεροδρόμος Τρίτη 10/02/2015 - aragmagr

Καλή η προγραμματική εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι «Μνημόνιο τέλος». Μόνο που «Μνημόνιο τέλος» σημαίνει πλήρης αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσε το Μνημόνιο.  Μέχρι τότε το «Μνημόνιο τέλος» θα είναι μια απλή – ελπιδοφόρα μεν, αλλά απλή – διακήρυξη.

Καλή η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Αλλά του επόμενου ΕΝΦΙΑ. Γιατί τον παρόντα ΕΝΦΙΑ μας κάλεσε να τον πληρώσουμε. Μόνο που υπάρχουν κάποιες πολλές χιλιάδες νοικοκυριά που δεν έχουν να τον πληρώσουν. Με αυτά τί θα γίνει;

Καλή η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν ξεπουλάμε τον δημόσιο πλούτο παραδίδοντάς τον στα ιδιωτικά συμφέροντα για να πληρώνουμε το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Αλλά όταν το «δεν ξεπουλάμε» συνοδεύεται από το «αξιοποιούμε», τι σημαίνει; Μήπως το κάλεσμα σε ιδιώτες για την «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου σημαίνει ότι τα συμφέροντα που θα «αξιοποιήσουν» τον δημόσιο πλούτο θα είναι λιγότερο ιδιωτικά και καπιταλιστ(ρ)ικά; Και ποια αριστερή λογική λέει ότι η αξιοποίηση του δημόσιου φυσικού και ορυκτού πλούτου, προς όφελος των κοινωνικών και Ασφαλιστικών Ταμείων, δεν μπορεί να γίνει με δημόσια μέσα και για το δημόσιο συμφέρον; 

Εύγε για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των απολυμένων στα ΑΕΙ, εύγε για την αναφορά του πρωθυπουργού για τήρηση της δέσμευσης επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Αλλά πότε; Σταδιακά;! Μέχρι το… 2016;! Γιατί; Αυτή δεν ήταν μια προεκλογική δέσμευση άμεσης – υποτίθεται – εφαρμογής; Και με μηδενικό μάλιστα  δημοσιονομικό κόστος! Προς τι η υπαναχώρηση; Και προς όφελος ποιών; Μήπως των ίδιων των εργαζομένων, για να μην αρχίσουν τις σπατάλες και παρεκτραπούν από τον… «λιτό βίο»;   

Στο Eurogroup με πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν

Πρέπει λοιπόν να είμαστε ικανοποιημένοι από τον περιορισμό του μνημονίου στο 70% και την αντικατάσταση του υπόλοιπου 30% με μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ σε αντικατάσταση της λεγόμενης «εργαλειοθήκης» (sic!); Να είμαστε ικανοποιημένοι με την διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων – και την αποφυγή της αύξησής τους; Να είμαστε ικανοποιημένοι με τη διευθέτηση της αποπληρωμής του χρέους με την αντικατάσταση μέσω swaps με νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, αντί για διαγραφή έστω και μέρους του χρέους; Με μόνο και μόνο αντίτιμο ορισμένα μέτρα αντιμετώπισης της λεγόμενης «ανθρωπιστικής κρίσης» (sic!) – βλέπε συσσίτια, θέρμανση, ηλεκτροδότηση, ύδρευση σε κάποιους εντελώς εξαθλιωμένους συμπολίτες μας. Αν με αυτά τα όπλα η «αριστερή κυβέρνηση» προσέρχεται στη λεγόμενη «διαπραγμάτευση», φανταστείτε ποιος θα είναι ο συμβιβασμός. Γι’ αυτό ο ραδιοσταθμός "στο ΚΟΚΚΙΝΟ" καλεί τον κόσμο να προσέλθει «αυθόρμητα» για να στηρίξει την κυβέρνηση. Πάνε τελικά και οι «αγανακτισμένοι» και οι πλατείες και τα κινήματα που είχαν εκδηλωθεί. Μελαγχολία ή ανασύνταξη για όσους δεν χωράμε στο λιποβαρές πλαίσιο;  

Το Κουτί της Πανδώρας 10 Φεβρουαρίου 2015

Με ανοιχτά χαρτιά πάει η ελληνική πλευρά στο έκτατο Eurogroup της Τετάρτης και μια πρόταση που ενσωματώνει στοιχεία του μνημονίου και της επιστολής Γιουνκέρ που όμως δε συνδέονται με την αυτοτροφοδότηση της κρίσης. Από το υπουργείο Οικονομικών ξεκαθαρίζεται πως η πρόταση δε θα περιέχει ριζοσπαστικά στοιχεία αλλά θα είναι τέτοια που θα επιτρέψει πολιτικά στους δανειστές αφενός να δώσουν στην Ελλάδα το χρόνο που ζητά  για να σχηματίσει το πρόγραμμά της για την τετραετία 2015-2018 αφετέρου να επικοινωνήσουν τη συμφωνία με τρόπο που δε θα φανεί ως ήττα τους. 

Συγκεκριμένα, η πλατφόρμα που θα προτείνει η κυβέρνηση προβλέπει πρόγραμμα-γέφυρα που θα ισχύει μέχρι το τέλος Αυγούστου και κινείται σε 4 βασικούς άξονες: αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, χρησιμοποίηση των κονδυλίων του ΤΧΣ για την εξυγίανση των «κόκκινων» δανείων και τις μεταρρυθμίσεις, όπως θα τις θέσει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ. 

Πιο αναλυτικά, ελληνική πρόταση των 4 αξόνων που θα παρουσιαστεί στο Eurogroup της Τετάρτης είναι:

1) Πρόγραμμα - «γέφυρα» έως τέλος Αυγούστου στο οποίο θα εμπεριέχεται το 70% των δεσμεύσεων του MoU, με το υπόλοιπο 30%, είτε να καταργούνται είτε να αντικαθίστανται με δέκα μεταρρυθμίσεις που θα προταθούν από την ελληνική πλευρά σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ. 

2) Δραστική μείωση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Η Αθήνα δεν αποδέχεται πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ για το 2015, αλλά θα φτάσουν κατ' ανώτατο όριο στο 1,5% του ΑΕΠ, όπως και το 2014.

3) Διευθέτηση του χρέους με swaps και «άληκτα» ομόλογα που βρίσκουν υποστήριξη και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

4) Μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Η «σύγκρουση» ως εγχείρημα κοινωνικής χειραφέτησης

Θανάσης Αλεξίου*

Δευτέρα, 9 Φεβρουαρίου 2015

Η αντίληψη που βλέπει τις διαπραγματεύσεις της χώρας με τους δανειστές ως συζήτηση ανάμεσα σε εταίρους που επιχειρηματολογούν με βάση τον ορθό λόγο ως να μην υπάρχουν ταξικά ή, εθνικά συμφέροντα είναι κατά βάση αφελής ενώ μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνη.

Οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βρίσκονται σε πλάνη έτσι που κάποιος που σκέφτεται (ορθο)λογικά να μπορεί να τους πείσει. Αυτοί εκφράζουν συμπαγή συμφέροντα (εθνικά και ταξικά) και ένα κοινωνικό-οικονομικό μοντέλο που έχει θεσμοποιηθεί στις ευρωπαϊκές συνθήκες (Μάαστριχ, Λισσαβώνα κ.ά).

Προέκταση αυτού του ταξικού μοντέλου είναι το Μνημόνιο (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), το οποίο στη Γερμανία με πρωτοβουλία της κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, υπάρχει ασφαλώς σε μια άλλη μορφή από το 2003 (Ατζέντα 2010).

Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκθέσει την κατάσταση όπως έχει χωρίς αυταπάτες και λεονταρισμούς και να οργανώσει ανάλογα την κοινωνία καθώς από την ετοιμότητα και την ωριμότητά της θα εξαρτηθεί η έκβαση της σύγκρουσης.

Εκ των πραγμάτων η Κυβέρνηση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, υπερβαίνοντας πολιτικές, πολιτισμικές, ακαδημαϊκές δεσμεύσεις κ.ά. με τις ευρωκοινοτικές δομές (εν μέρει θεμιτές) να αφήσει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα και παρόλο που το νόμισμα εκφράζει μόνο μια πτυχή του προβλήματος, ακόμη και αυτό της εξόδου από την ευρωζώνη εφόσον τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας το επιβάλλουν.

ΤΑΙΠΕΔ, η ιερή αγελάδα των Γερμανών

Βάλια Μπαζού

Το Ποντίκι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Φεβρουαρίου 2015

Το ΤΑΙΠΕΔ είναι το απόλυτο μνημονιακό φετίχ των Γερμανών, η ιερή αγελάδα τους. Όποιος επιχειρήσει να το αγγίξει, να το αμφισβητήσει, πολύ περισσότερο να το αλλάξει εκ βάθρων, θα θεωρηθεί ο απόλυτος βλάσφημος και θα προκαλέσει την μήνιν των ευνούχων της μνημονιακής αυλής.

Οι πληροφορίες λένε ότι ήδη η πρώτη ενόχληση έχει διατυπωθεί αρμοδίως. Γιατί όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα, οι Γερμανοί θα αντιμετωπίσουν διαφορετικά μια μονομερή επαναφορά του 13ου μισθού υπό προϋποθέσεις σε συγκεκριμένη κατηγορία συνταξιούχων και διαφορετικά μια  μονομερή ανάληψη πρωτοβουλίας για την αποσυναρμολόγηση του Δούρειου Ίππου τους.

Και αυτό γιατί το ΤΑΙΠΕΔ είναι το «όχημά» τους για την εκκαθάριση της κρατικής περιουσίας είναι το «όχημά» τους για τις μπίζνες, στο βωμό των οποίων, θα παίξουν τα ρέστα τους.

ΕΚΘΕΣΗ - ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟ 92% ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ!

Κυριακή 08/02/15

«ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ».

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης «γενναιοδωρίας» των πιστωτών μας, οι οποίοι τη στιγμή που η Ελλάδα κινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού Τύπου (βλ. Bild), αλλά και σε σημαντικό μέρος του ελληνικού, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα, αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και να επιστρέφουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…

Τίποτε απ” όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρεται σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Με βάση την παρούσα έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές! 

Grexit ή Euroexit;

Περικλής Κοροβέσης ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 07.02.2015

Τα εθνικά κοινοβούλια δεν παίζουν κανέναν ρόλο στη διαμόρφωση των κεντρικών αποφάσεων στην Ε.Ε.

Φανταστείτε μια χώρα που κάνει εκλογές για να εκλέξει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Οι ψηφοφόροι μάταια περιμένουν να σχηματιστεί κυβέρνηση. Με τους καινούργιους καιρούς, αυτή διορίζεται, δεν εκλέγεται. Αποτελείται από υπο-επιτρόπους και υπερ-επιτρόπους. Αλλά για συντομία όλοι λέγονται επίτροποι.

Αυτή η επιτροπή αποφασίζει για τα πάντα, αλλά, για να έχουν κάτι να κάνουν οι βουλευτές και να μη βαριούνται, τους στέλνει τα νομοσχέδια για να τα ψηφίσουν. Άλλη μια πρωτοτυπία αυτής της χώρας είναι πως η κεντρική της τράπεζα, το αντίστοιχο της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι ιδιωτική και δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο.

Ένας άλλος μοντερνισμός αυτής της χώρας είναι πως οι πλούσιες περιοχές έχουν το δικαίωμα να κάνουν αποικίες τους τις φτωχότερες περιοχές με τον μηχανισμό των δανείων. Και οι ελευθερίες είναι κατοχυρωμένες για όλους. Οι εταιρείες δεν ανέχονται καμία καταπίεση από το κράτος.

Η τύχη του Τσίπρα και η μεγάλη πρόκληση

Δευτέρα 09/02/15

Της Βασιλική Σιούτη

Ήταν η πρώτη φορά που το σχεδόν μόνιμο χαμόγελο του Αλέξη Τσίπρα είχε χαθεί εντελώς από το πρόσωπό του .Όλο το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και κατά την πρόσφατη περιοδεία του στην Ευρώπη, ήταν μονίμως γελαστός, παρά τη δραματική κατάσταση της χώρας- ίσως γιατί ήταν σίγουρος ότι αυτή σύντομα θα άλλαζε .

Κατά την εξαγγελία των προγραμματικών δηλώσεων, είδαμε έναν διαφορετικό Τσίπρα, που έδειξε  να συνειδητοποιεί όχι μόνο το βάρος της ευθύνης που ανέλαβε, αλλά και τη δυσκολία του εγχειρήματος, για το οποίο  -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- δεν έχει γίνει και η καλύτερη δυνατή προετοιμασία.  Η συνειδητοποίηση  των δυσκολιών και της ευθύνης , ωστόσο, είναι οπωσδήποτε θετική εξέλιξη.  Ίσως για αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας  κάλεσε -και σωστά- το λαό να αγωνιστεί,  γιατί εδώ που βρισκόμαστε,  κανένα, ακόμα κι ελάχιστα φιλολαϊκό πρόγραμμα  δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ενεργή  λαϊκή υποστήριξη, καθώς η ευρωπαϊκή ηγεσία  δεν θα το επιτρέψει. 

Ο Αλέξης Τσίπρας  μέχρι πρότινος ήταν πολύ πιο αισιόδοξος για την έκβαση των πραγμάτων. Πίστευε ότι θα έβρισκε εύκολα συμμάχους που θα συγκροτούσαν μαζί του μέτωπο  απέναντι στη γερμανική επιβολή της άγριας λιτότητας. Τα πράγματα ωστόσο,  δεν ήταν ακριβώς όπως τα περίμενε κι ας  είχε προειδοποιηθεί πολλές φορές για αυτό.

Η Ελλάδα της φτώχειας και η επανάσταση του αυτονόητου

Αναδημοσιεύεται παρά την υιοθέτηση της ιδεαλιστικής ρητορικής που αναπαράγει τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του ενδιαφέροντος των λοιπών στοιχείων που αναφέρει
 
Το Ποντίκι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Φεβρουαρίου 2015

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1850 στις 5 Φεβρουαρίου 2015

Καμία χώρα στην ευρωζώνη δεν παράγει τα πρωτογενή πλεονάσματα τα οποία καλείται να παρουσιάσει η Ελλάδα. Καμία χώρα στην ευρωζώνη δεν υιοθετεί τόσο υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, τόσο στην έμμεση όσο και στην άμεση φορολογία. Καμία χώρα στην ευρωζώνη δεν παράγει τόσο λίγα έσοδα αναλογικά με το ΑΕΠ της παρά την υπερφορολόγηση.

Και καμία χώρα της ευρωζώνης δεν έχει να αντιμετωπίσει σε 5-6 χρόνια από τώρα ένα «βουνό» από τόκους το οποίο θα εκτροχιάσει τον κρατικό προϋπολογισμό της ακόμη και αν όλα έχουν πάει κατ’ ευχήν τόσο όσον αφορά την πορεία του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος όσο και όσον αφορά την πορεία των ευρωπαϊκών επιτοκίων.

Η μεγάλη απάτη εις βάρος της χώρας

Αναδημοσιεύεται παρά τη σφαλερή κατακλείδα ότι αρκούν τα επιχειρήματα για να πεισθούν οι "δανειστές - εταίροι" που ακολουθεί τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των ενδιαφερόντων στοιχείν περί χρέους

Το Ποντίκι ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Φεβρουαρίου 2015 ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1850 στις 5 Φεβρουαρίου 2015

Τελικά, είχε απόλυτο δίκιο ο Φρόυντ όταν έλεγε ότι «από λάθος σε λάθος ανακαλύπτει κανείς όλη την αλήθεια»! Σήμερα, ύστερα από έξι χρόνια ύφεσης, στην Ελλάδα των μνημονίων ανακαλύπτουν σιγά - σιγά όλοι το μεγάλο παιχνίδι που παίχτηκε στην πλάτη της χώρας και των πολιτών, το οποίο αποκαλύπταμε όταν συνέβαινε...

Πολύ απλά διότι, τρία χρόνια μετά το περίφημο PSI, τον Μάρτιο του 2012, το οποίο σκαρφίστηκαν δανειστές και μη για να... σώσουν την Ελλάδα, βρισκόμαστε σήμερα στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε τότε, στο «σημείο μηδέν», να μιλάμε από την αρχή για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Φτάσαμε στο σημείο η νέα κυβέρνηση να έχει φορτωθεί τα βάρη – δηλαδή τις «αμαρτίες» – του παρελθόντος και να προσπαθεί σήμερα να πείσει ντόπιους και ξένους ότι μας… «πούλησαν» και επομένως τώρα πρέπει να κάνουμε «λογαριασμό» από την αρχή!

Η χώρα έρμαιο της παγκόσμιας αισχροκερδοσκοπίας

Γιώργου Βάμβουκα Kontra News Δευτέρα 09/02/15

Οι παλινωδίες και η πολυγλωσσία στην άσκηση της συνολικής οικονομικής πολιτικής από τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν αρνητικές προσδοκίες στις διεθνείς χρηματαγορές, με ανησυχητικό επακόλουθο την υποβάθμιση της Ελλάδας από Β σε Β- από την Standard and Poor’s την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου του 2015. Βέβαιο είναι ότι τις επόμενες βδομάδες, η χώρα μας θα υποβαθμιστεί και από τους Moody’s και Fitch, που μαζί με την Standard and Poor’s, συνιστούν τους σημαντικότερους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Αν και η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από Β σε Β-, χαρακτηρίζεται οριακή και τα ελληνικά ομόλογα εξακολουθούν να ανήκουν στην κατηγορία των “σκουπιδιών” (junk bonds), εντούτοις η υποβάθμιση αυτή συντελεί στην περαιτέρω επιδείνωση των βραχυπρόθεσμων προοπτικών της εθνικής μας οικονομίας, με αναπόφευκτη συνέπεια τη διεύρυνση των spreads των ελληνικών κρατικών ομολόγων, καθιστώντας έτσι την Ελλάδα θήραμα στα γαμψά νύχια των διεθνών αισχροκερδοσκόπων.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι, η άθλια δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εγχώριου πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη διαιωνιζόμενη κρίση χρέους, αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.

Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις και κυρίως ξέρουν να αξιολογούν βιογραφικά, αντιλαμβάνονται ότι το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, που επέλεξε ο κ. Τσίπρας για να διαχειριστεί τις τύχες της ελληνικής οικονομίας και ιδίως να εξυγιάνει τα Δημόσια Οικονομικά, είναι περιορισμένων τεχνοκρατικών ικανοτήτων, με ανεπαρκές επιστημονικό έργο στο πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής.

Όλοι μας ενθυμούμαστε ότι στο κοντινό παρελθόν, οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν στους πολίτες, πως το χρέος μπορεί να κουρευτεί και αν ανέλθουν κυβερνητική εξουσία θα το ψαλίδιζαν την επόμενη μέρα. Σήμερα είναι κυβέρνηση και πριν καλά-καλά κάτσουν στις υπουργικές τους καρέκλες, ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος του κυρίου Βαρουφάκη κάνει τούμπα και αποδέχεται ότι το χρέος δεν πρόκειται να κουρευτεί. Από τη στήλη αυτή, σε επανειλημμένες αναλύσεις είχαμε επισημάνει, ότι, η διάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους και η ανατροφοδοτούμενη δυναμική του ιδίου του χρέους, αποτελούν τους ουσιαστικούς ανασχετικούς παράγοντες για ένα τρίτο κούρεμα του χρέους.

«Θεωρία παιγνίων»

Νίκος Μπογιόπουλος 8/2/2015

Η κυβέρνηση κινείται στις διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους» ακολουθώντας τη λογική της «θεωρίας των παιγνίων». Αλλά η «θεωρία των παιγνίων», όπως κάθε οικονομικός κλάδος και κάθε οικονομική θεωρία, δεν είναι άτρωτη. Διαφορετικό πράγμα η παρακολούθησή της στα αποστειρωμένα πειραματικά εργαστήρια κι άλλο πράγμα η εφαρμογή της στην πραγματική ζωή. Πολλώ δε μάλλον στην πραγματική πολιτική ζωή.

Ειδικά η «θεωρία των παιγνίων», είτε υπό την εκδοχή του Νόιμαν και του «μηδενικού αθροίσματος» που στις αγορές αναφέρεται στην έννοια ότι το κέρδος του ενός είναι ίσο με τη ζημιά ενός άλλου, είτε υπό την εκδοχή του Νας και της περίφημης «ισορροπίας» του, θεωρεί δεδομένο ότι ο ένας παίκτης τον άλλον παίκτη τον λογαριάζει. Οτι τις κινήσεις του αντιπάλου του τις λαμβάνει υπόψη.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι ή δεν είναι πάντα έτσι στις διακρατικές σχέσεις. Μπορεί να έχεις μια χώρα (π.χ. Γερμανία) που δεν λογαριάζει καθόλου τις κινήσεις μιας άλλης χώρας (π.χ. Ελλάδα). Και αυτό διότι ενδεχομένως η πρώτη, όποιες κι αν είναι οι κινήσεις της δεύτερης, να έχει καταλήξει ότι θα αποκομίσει το μέγιστο όφελος με έναν τρόπο: Με το να κάνει το δικό της. Ο,τι κι αν μηχανευτεί η άλλη...

Σε αυτή την περίπτωση, η δεύτερη χώρα πρέπει να σκεφτεί: Συνεχίζει να «παίζει» σε ένα έδαφος - εν προκειμένω το ευρωενωσιακό - αν η Γερμανία έχει πάρει τέτοιες αποφάσεις; Ή αποδεσμεύεται από το «γήπεδο», επιλέγει άλλο δρόμο, αναζητώντας οφέλη έξω από ένα πλαίσιο που η αποδοχή του σημαίνει ταυτόχρονα και την αποδοχή των κανόνων που υπαγορεύονται από τον συσχετισμό της δύναμης;

Πηγή: Realnews